பானகம்

சமீபத்தில் "தோசா காலிங்" சென்றிருந்தேன். மெனுவில் "பானகம்" இருந்தது. விளக்கத்தில் "பனம்பழமும் கருப்பட்டியும் கலந்த பானம்" என்று குறிப்பு இருந்தது. குடித்துப் பார்த்தேன்... கருப்பட்டியின் சுவையுடன் சற்றே வித்யாசமாக இருந்தது.


சிறு வயதில் வீட்டில் விழா என்றாலும் சரி ஊர்த்திருவிழா என்றாலும் சரி... அண்டா நிறைய பானகம் கரைக்கப்பட்டு தம்ளர் தம்ளராக காலியாகும். இந்த பானகம் வெல்லம், புளி/எலுமிச்சை சாறு மற்றும் ஏலப்பொடி சேர்த்து செய்யப்பட்டது. இன்றும் மனதில் ஒட்டிக் கொண்டிருக்கும் அதன் ருசி தனி.

அதன் பிறகு நன்னாரி சர்பத் அந்த இடத்தைப் பிடித்தது. மஞ்சள் நிறத்தை விட சிவப்பு நிறம் தான் பிடிக்கும். அதைக் குடித்து வாய் சிவப்பதை இரசிக்கலாமே!!! எலுமிச்சை, சர்பத், தண்ணீர் ஐஸ்பார் என்று ஒரு பெரிய குண்டா நிறைய கரைத்தால்... குடித்துக்கொண்டே இருப்போம் கோடை வெயிலுக்கு. ”கண் மார்க்” சர்பத் என்று தேடி வாங்குவோம். நாக்கில் சிவப்பு நிறம் ஒட்டுவது போல் இன்றும் மனதோடு இருக்கும் ருசி அது. இன்றும் ஊருக்கு சென்றால் சர்பத் கடை தேடித்தான் கால்கள் ஓடும். தண்ணீருடன் ஒரு ருசி, சோடாவுடன் ஒரு ருசி என்று இன்றும் என்னுடைய all time favorite சர்பத் தான்.

அதன் பிறகு ரஸ்னா சீசன். பவுடராக ஒரு பாக்கட், சிரப்பாக ஒரு பாக்கட் என்று சற்றே வித்யாசமாக சுவையுடன் வரும் அதைக் கலப்பதே ஒரு தனி கலை. அந்த பவுடரையும் சர்க்கரையும் கரைத்து சிரப்பை சேர்த்து, துணியில் வடிகட்டி கான்ஸண்ட்ரேட் தனி கவனத்துடன் தயாராகும். அப்புறம் தண்ணீர் சேர்த்து, கடையில் இருந்து ஐஸ்பார்களை வாங்கி வந்து ரஸ்னா ரெடியானால் "ஐ லவ் யூ ரஸ்னா" என்று அந்த குட்டிப்பெண்ணை எண்ணியபடி நாமும் ருசிக்கலாம். இன்றும் மனதில் ஒட்டிக் கொண்டிருக்கும் அதன் ருசி தனி.

சமீப நாட்களாக இந்த வேலை எல்லாம் கிடையாது... மிராண்டா, பான்டா, கோக் , பெப்ஸி என்று பெரிய பாட்டில்கள் வாங்கப்பட்டு தொண்டையை நனைக்கின்றன. இதன் ருசியும் தனிதான்... ஏனோ எனக்கு நாவில் ஒட்டாத ருசி...