வண்ண வண்ண பொம்மைதான்...

குட்டிப் பெண்ணுக்கு இப்பொழுது விவரம் தெரிவதால், பல விஷயங்களை நான் காரணத்தோடு மறுக்கிறேன். பொம்மை (பார்பி ரொம்ப காஸ்ட்லி, வேண்டாம்), டி.வி (முதலில் ஸ்கூலுக்கு ரெடியான பின் என்பது இப்பொழுது ஸ்கூல் விட்டு வந்த பின்) என்று விதிமுறைகள் போட்டாச்சு. முதலில் பயங்கர எதிர்ப்பு (முன்பெல்லாம் அழுகையை நிறுத்த முடியாது) கிளம்பினாலும், நான் அசைந்து கொடுக்காததால், மேடம் பின்பற்றுகிறார்கள். நான் இல்லாத பொழுதும், அவள் டி.விக்கான விதிமுறைகளைப் பின்பற்றுவது நல்ல விஷயம்.

கையில் ஒரு "கிஃட் வவுச்சர்" கிடைத்தது என்று ஒரு பொம்மைக் கடையுள் நுழைந்தோம். உங்களுக்கு வேண்டியதை எடுத்துக் கொள்ளுங்கள் என்றேன். அவர்கள் பார்பி பொம்மைகளை விரும்பினார்கள். உண்மையில் எதை எடுப்பது எதை விடுவது என்று தோன்றும் அழகழகான பொம்மைகள். பெரியவள் திணறினாள். அது/இது என்று ரொம்ப குழம்பி, ஒரு வழியாக ஒன்றை எடுத்தாள். நான் அவளிடம், "இந்த பார்பி பொம்மை வைத்து எவ்வளவு நேரம் விளையாடுவாய்? அவளும் அது தான் எடுக்கப் போகிறாள். நீ கொடுக்கும் அந்த காசுக்கு அந்த மென்பொம்மைகள் எடுத்தால் பெரிதாகவும் இருக்கும், ரொம்ப நாள் விளையாடலாம்", என்றேன். அவள் கொஞ்சம் யோசித்து, சரி என்று ஒரு பிங்க் டெடி எடுத்து மிக சந்தோஷமானாள்.

சின்னவள் செய்தது தான் ஹைலட். மேடம் பார்பி பொம்மைகளை ஒரே ஒரு பார்வை பார்த்தார்கள், டக்கென்று முடிவு செய்தார்கள். மற்றொன்று இன்னும் அழகாகத் தோன்ற, அதைக் காட்டினேன். "இல்ல, அது காஸ்ட்லி" என்றாள். (எல்லாம் ஒரே விலை தான்). வேறு எந்த பொம்மைக்கும் அவள் தாவவில்லை. எடுத்த முடிவு எடுத்தது தான் என்பது போல், "ம் , கிளம்பலாம்" என்றாள். அவள் கசின்களுக்குத் தேர்வு செய்யும் பொழுதெல்லாம், இம்மியும் சலனப்படாது வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.

இருவரின் செயலும் பாரட்டுகுரியதாக இருந்த்தால், பாராட்டி முத்தமளித்தேன். பொம்மையை விட இப்பரிசு அவர்களுக்கு மகிழ்ச்சி தந்தது.