சுமை

நத்தை கூட்டை
சுமப்பது போல்
எல்லோரும்
சுமந்து திரிந்தார்கள்

மூச்சு திணறியது
தொல்லைகள் ஏராளம்
தொலைத்தவை கணக்கில்லை
பயன்கள் ஏதுமில்லை

என்றாலும்...
விடாது சுமந்தனர்
குட்டையின் மட்டையாக
நானும் சுமந்தேன்....

ஓர் எல்லைக்கு மேல்
அது பாரமானது
இழப்பவை எல்லாம்
மூடம் என்றது மனம்

சுமப்பவர் எவருக்கும்
காணவும் நேரமில்லை
காலடியில் கிடக்கும்
அழகான தடங்களை....

மூச்சு முட்டியபொழுது
இறக்கி வைத்தேன்
புதுக் காற்று தழுவியது
புத்துணர்வு வந்தது

மனம் சிறகடித்தது
வெறுங்கூடென
தூக்கி எறிந்தேன்
தன்முனைப்பை...

சுமந்து கொள்வேன்
மீண்டும்
மன நிம்மதி
வேண்டாமெனில்...